Wat vooraf ging aan het tot standkoming van ondiepwatermijnenvegers.

Gezien de speciale taak van deze mijnenvegers (Van Straelen-klasse) om in ondiepe wateren alle bekende typen mijnen te kunnen vegen, waaronder de zogenaamde magnetische mijnen, moesten aan de constructie, vooral met betrekking tot het zogenaamde á-magnetisme bijzondere voorzieningen worden getroffen.
Om die reden werden deze schepen zoveel mogelijk tot in de geringste details van niet magnetische materialen en met houten romp vervaardigd.
De schepen werden ontworpen door ingenieur H.J. Wimmers van het Ministerie van Defensie (Marine).
Acht van deze mijnenvegers werden voor Amerikaanse rekening in het kader van het Mutual Defence Assistance Program (MDAP) op Nederlandse werven gebouwd en aan de Koninklijke marine overgedragen. De overige acht werden voor Nederlandse rekening eveneens op Nederlandse werven gebouwd.
De 16 vaartuigen werden tussen 1960 en 1962 in gebruik genomen en bleven in dienst tot 1984.

Deze zestien ondiepwatermijnenvegers (Van Straelen-klasse) werden bij Koninklijk Besluit genoemd naar die officieren, onderofficieren en manschappen van de Koninklijke Marine, die gedurende de tweede wereldoorlog, alsmede gedurende de politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië in 1946 postuum met de Militaire Willems Orde, dan wel met de Bronzen Leeuw werden onderscheiden.

De 16 mijnenvegers van de Van Straelen-klasse werden vooral gebruikt voor het mijnen vrij maken van ondiepe wateren zoals havens, riviermondingen en (kust)wateren, waaronder scheepvaartroutes.